Gereformeerde Kerk te Kampen (Ichthus)
Scriba: J.A. de Wit
Rietkamp 5
8266 KE KAMPEN
Website: www.kampennoord-ichthus.nl
Email: jadewit@home.nl
Aan alle kerkenraden en de broeders en zusters
in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt)
Betreft: synode uitspraken Kampen-Noord
Kampen, 14 mei 2009
Weleerwaarde en eerwaarde broeders,
broeders en zusters,
De Generale Synode Zwolle-Zuid 2008 heeft haar werk voltooid. In de naaste toekomst kunt u de toezending van haar acta verwachten.
Op u als raad van de plaatselijke kerk rust naar art. 31 van de Kerkorde de plicht om de synodebesluiten als bindend te aanvaarden. Wat de generale synode heeft uitgesproken en besloten, heeft zij ook namens u gedaan. Het zijn uitspraken ván de kerken. Dat betekent dat elke kerkenraad verantwoordelijkheid draagt voor de besluiten van de synode én voor de uitvoering daarvan. Onderdeel van die besluiten zijn ook de uitspraken die de generale synode inzake de kwestie Kampen-Noord heeft gedaan.
Voor dat onderdeel van de synodebesluiten vragen wij indringend uw aandacht.
De zaak 'Kampen-Noord'
De 'zaak Kampen-Noord' is de afgelopen jaren op diverse niveaus op kerkelijke vergaderingen aan de orde geweest. Ook in de pers is er regelmatig over gepubliceerd.
Al een aantal jaren is de kerk van Kampen-Noord verscheurd door onenigheid. Eerst binnen de kerkenraad. Uiteindelijk is het door de kerkenraad naar buiten gebracht in de gemeente.
De onenigheid is het gevolg van verschil van inzicht over de handhaving van Gods Woord en de gereformeerde belijdenis in de praktijk van het kerkelijk leven.
In oktober 2004 kwam het tot een openlijke breuk in de gemeente tengevolge van een besluit van de classis Kampen. Er is sinds die tijd sprake van de 'Eudokiagemeente' en de 'Ichthusgemeente'.
Tot nu toe bleek het niet mogelijk om op basis van de uitspraken van de kerkelijke vergaderingen tot een verantwoorde oplossing te komen.
In juni 2008 heeft de synode zich uitgesproken over het 'revisieverzoek' dat door onze kerkenraad (van de Ichthusgemeente) was ingediend. In maart 2009 heeft de synode een besluit genomen over de appelschriften die door onze kerkenraad én door ds. Hoogendoorn waren ingediend tegen de besluiten tot schorsing en afzetting van ds. E. Hoogendoorn, de predikant van de Ichthusgemeente.
De bedoeling van deze brief
In deze brief schetsen wij kort waar het om gaat. Ook wat de consequenties zijn van de uitspraken van de synode, voor u en voor ons.
In de bijlage treft u een 'nadere motivering' aan die onmisbaar is voor een goed begrip van de zaak.
Het doet ons verdriet dat we deze brief moeten schrijven. Het gaat hier over een scheur in de kerk, de bruid van Christus. Hij is het Hoofd van Zijn kerk. Hij wil ons vergaderen in de eenheid van het ware geloof, in gebondenheid aan Zijn Woord.
Dat staat ons voor ogen. Vanuit die intentie leggen we dit alles aan u voor, aan u, ambtsdragers en broeders en zusters in de kerken in Nederland.
Deze brief mondt uit in een oproep aan de kerken en de kerkleden. Een oproep van vergaande strekking. Wij hopen dat deze brief u inzicht geeft in wat er aan de orde is en hoe wij er toe zijn gekomen om uiteindelijk deze oproep te doen.
1. De synodebesluiten over Kampen-Noord (2008/2009)
Uitspraak op het revisieverzoek van Ichthus
De kerkenraad van de Ichthusgemeente had grote bezwaren tegen de uitspraken van de synode van Amersfoort-Centrum (2005). Grootste bezwaar was dat de synode de zaak inhoudelijk niet (voldoende) heeft behandeld. De kerkenraad van Ichthus acht dit een voorwaarde om in de kwestie zuiver recht te kunnen spreken. Daarom heeft hij de synode van Zwolle-Zuid gevraagd om opnieuw de zaken te onderzoeken en het oordeel van de vorige synode hierover te herzien.
Op dit zgn. revisieverzoek heeft de synode een uitspraak gedaan op 20 juni 2008.
De uitspraak luidde dat de synode niet voldoet aan het verzoek van de kerkenraad van 'Ichthus'.
Uitspraak op de appelschriften over de schorsing en afzetting van ds. Hoogendoorn
Na de uitspraak van de synode van Amersfoort-Centrum 2005, vond de Eudokiagemeente dat zij over kon gaan tot schorsing en afzetting van ds. Hoogendoorn. Dit ondanks dat de kerkenraad van de Ichthusgemeente had aangegeven een volgende stap te zetten in de kerkelijke rechtsgang: hij vroeg herziening (revisie) van de gedane uitspraken bij de volgende synode.
In 2006 is ds. Hoogendoorn door de Eudokiakerkenraad geschorst en enige tijd later afgezet als predikant in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) (GKv). Dit met instemming van de classis Kampen.
Deze tuchtmaatregel werd getroffen terwijl het juist de vraag was wie de (wettige) kerkenraad van ds. Hoogendoorn was. Die vraag wachtte op een uitspraak van de synode van 2008 op het revisieverzoek.
De kerkenraad van Ichthus en ds. Hoogendoorn zelf hebben daarom bezwaar gemaakt tegen deze gang van zaken door een appelschrift te schrijven naar de Particuliere Synode. Deze verwees het appelschrift door naar de Generale Synode van Zwolle-Zuid 2008.
Op 27 maart 2009 heeft de synode hierover uitgesproken dat zij niet ingaat op het verzoek van de kerkenraad (Ichthus) en ds. Hoogendoorn om de schorsing en afzetting ongegrond te verklaren.
2. De consequentie van de synodebesluiten voor de Ichthusgemeente
De Ichthusgemeente ziet zich nu geconfronteerd met deze synodebesluiten en de daaraan door de synode verbonden rechtsgevolgen.
Rechtsgevolgen (zoals door de synode geformuleerd):
- De Ichthuskerkenraad en gemeente zijn niet de wettige kerkenraad en gemeente van Kampen-Noord in het kerkverband van de GKv;
- Kerkenraad (en gemeente) van Ichthus dient zich bereid te verklaren om mee te werken aan herstel van de eenheid van de GK te Kampen-Noord en daarbij de ruimte te gebruiken die de kerkelijke besluitvorming van de GS Amersfoort-Centrum 2005 biedt;
- In deze weg kan er voor ds. Hoogendoorn ruimte komen om weer beroepbaar dienaar van het Woord binnen de GKv in Nederland te zijn.
Het synodebesluit is door de commissie van de synode toegelicht. Hierbij is duidelijk verwoord dat de synode van Ichthus vraagt om schuld te belijden over het gebeurde en zich te bekeren. De synode beschouwt het als zonde dat het aangebleven deel van de kerkenraad de gemeente is blijven vergaderen.
De Ichthusgemeente ziet zich hiermee voor de vraag geplaatst: was de oproep van haar kerkenraadsleden begin oktober 2004 en het volgen daarvan inderdaad zonde waarover wij schuld moeten belijden en waarvan wij ons moeten bekeren?
Alleen als deze vragen door de Ichthusgemeente met 'ja' worden beantwoord, ziet de synode ruimte voor een weg van herstel van de eenheid.
De gevolgen voor de Ichthusgemeente
De kerkenraad heeft de uitspraken van de synode en de gevolgen daarvan indringend overwogen en met de gemeente besproken.
Daarbij hebben wij ons zelf onderzocht met vragen als: zijn we bezig met ons eigen gelijk? Ook al achten wij de uitspraken onrechtvaardig, dienen we dan geen onrecht te lijden? Vraagt de Here inkeer en terugkeer van een zondige weg?
Uiteindelijk is de kerkenraad samen met de gemeente tot de slotsom gekomen dat de weg die de synode wijst, niet tot herstel van de ware eenheid van de kerk leidt.
Wij constateren dat met het niet voldoen aan ons revisieverzoek de GS Zwolle-Zuid 2008 haar goedkeuring heeft gegeven aan het handelen van de classis Kampen september 2004 inzake de kwestie Kampen-Noord. Deze classis heeft in strijd met het Woord van God en de aangenomen kerkorde wettige ambtsdragers (predikant, ouderlingen en diakenen) van de Gereformeerde Kerk te Kampen-Noord hun ambt ontnomen.
De synode oordeelt dit classisbesluit als terecht. Zij heeft echter, evenals alle eerdere meerdere vergaderingen waarop in deze appelgang een beroep werd gedaan, geweigerd onze ernstige bezwaren tegen dit classisbesluit serieus te nemen. De bezwaren zijn zelfs inhoudelijk nagenoeg niet in behandeling genomen door de synode.
Daarbij heeft de synode beweerd dat leer en leven in Kampen-Noord niet in geding zouden zijn.
Zij kon dit alleen maar beweren omdat zij geweigerd heeft verschillende voorgaande classisbesluiten die het tegendeel bewijzen, in rekening te brengen.
Door niet in te gaan op de principiële inhoud van onze bezwaren, is de GS (ten onrechte) tot het verwijt gekomen van wat zij noemt 'de zonde van scheurmakerij'. Dat enkel en alleen omdat wij een classisbesluit (september 2004, het 'moeten terugtreden') op grond van art. 31 KO niet als bindend konden en mochten aanvaarden en voor de daaraan verbonden gevolgen niet wegliepen.
Onbegrijpelijk is het feit dat elke volgende appelinstantie in de lange rechtsgang steeds weer andere (kerkrechtelijke) gronden probeerde te leggen onder de afwijzing van onze bezwaarschriften; gronden die telkens weer in strijd waren met de uitvoerig gedocumenteerde waarheid. Ook de synode van Zwolle-Zuid heeft zich hier aan bezondigd en, als allerlaatste appelinstantie binnen de kerken, deze oneerlijke rechtsgang gecompleteerd.
Wat de synode als zonde aanmerkt zien wij als gehoorzaamheid aan de Here.
Wat de synode bekering noemt, zien wij als ontrouw aan onze roeping van Godswege.
Met haar uitspraak heeft de GS de wettige kerkenraad van de Gereformeerde Kerk te Kampen-Noord, met het deel van de gemeente dat deze kerkenraad is blijven erkennen, onwettig verklaard.
Zij heeft ons de eis tot bekering gesteld op straffe van uitsluiting uit het kerkverband.
Met deze ongerechtvaardigde eis waaraan wij uit gehoorzaamheid aan de Here geen gevolg mogen geven, heeft zij ons, Ichthusgemeente, definitief een plaats binnen het verband van de Gereformeerde Kerken ontzegd.
Verder constateren wij dat de GS Zwolle-Zuid 2008 de bezwaarschriften heeft afgewezen die de kerkenraad én ds. E. Hoogendoorn hadden ingediend tegen het oordeel van de Classis Kampen van oktober 2006. Deze classis oordeelde dat ds. E. Hoogendoorn diende te worden afgezet vanwege openlijke scheurmakerij (art. 79 en 80 K.O.).
De GS Zwolle-Zuid 2008 heeft met haar uitspraak goedkeuring gegeven aan dit onwettig en onrechtvaardig oordeel van de Classis en daarmee ook aan de openlijke laster en het misbruik van de kerkelijke tucht waaraan de classis zich met dit besluit (evenals de Eudokiaraad) schuldig maakte.
Als kerkenraad en gemeente van de Gereformeerde Kerk te Kampen-Noord (Ichthus) laten wij u weten dat wij met pijn kennis genomen hebben van deze synodebesluiten.
Wij kunnen niet anders dan constateren dat het kerkverband van de GKv door grove schending van het recht van de Schrift alsook van het recht van de kerken, vastgelegd in de kerkorde, een predikant, kerkenraad en gemeente uit haar midden heeft gestoten. Ambtsdragers die met de gemeente zich in alles willen blijven houden aan het fundament van de kerken: Gods Woord, zoals daarvan belijdenis wordt gedaan in de Drie Formulieren van Eenheid, en zoals dat gehandhaafd wil worden met de gereformeerde kerkorde.
Het gevolg hiervan is dat de Ichthusgemeente geen deel meer mag uitmaken van het kerkverband van de Gereformeerde Kerken in Nederland. Ds. Hoogendoorn mag geen predikant meer zijn binnen de GKv.
De kerkenraad heeft besloten om ds. E. Hoogendoorn te blijven erkennen en aanvaarden als predikant van de Gereformeerde Kerk te Kampen.
Voor een bredere verantwoording van wat wij in dit korte schrijven u voorleggen, verwijzen wij u naar de bijgaande "Nadere motivering".
Leest u die alstublieft serieus. Dan zult u ons des te beter begrijpen.
3. De verantwoordelijkheid van de kerken in het land
Alle kerken in het land staan voor de vraag of de synodebesluiten al of niet kunnen worden geratificeerd. Ook de uitspraken over Kampen-Noord vallen daar onder.
Zoals voor elk van de uitspraken van de synode, is ook hier voor iedere kerkenraad de vraag: kunnen (mogen) we dit als bindend aanvaarden? Is hetgeen door de synode is uitgesproken in overeenstemming met wat God van ons vraagt in Zijn Woord?
4. Oproep aan de kerkenraden en de kerkleden
Als kerkenraad en gemeente van de Gereformeerde Kerk te Kampen (Ichthus) doen wij een dringend beroep op u om deze zaak niet opzij te leggen, als zou het een 'slechts lokale appelzaak' betreffen die u niet zou regarderen.
Omdat de synode uit naam van alle kerken heeft gesproken, bent u mede verantwoordelijk voor de uitzetting van onze gemeente uit het kerkverband.
Indien u deze uitspraken als bindend aanvaardt, is mede namens u een gemeente die gewoon gereformeerd wil zijn, geëxcommuniceerd.
Kerkenraad en gemeente van de Gereformeerde Kerk te Kampen (Ichthus) vragen u voor het aangezicht van God, en met beroep op zijn Woord en de gereformeerde kerkorde, zich niet medeschuldig te maken aan deze onschriftuurlijke excommunicatie van de Ichthusgemeente uit het kerkverband en daarom deze synodebesluiten niet als bindend te aanvaarden.
Wij roepen u op de broederband met ons te blijven onderhouden.
Wij vragen u dit met biddend opzien naar de God van vrede en recht en met een verwijzing, naar eer en geweten, naar Micha 6:8:
"Hij heeft u bekendgemaakt, o mens, wat goed is en wat de HERE van u vraagt:
niet anders dan getrouwheid lief te hebben en ootmoedig te wandelen met uw God".
Met broedergroet, mede namens de gemeente,
de kerkenraad van de Gereformeerde Kerk te Kampen (Ichthus),
Oud. G. Bikker
Ds. E. Hoogendoorn
Diaken J. Poll
Oud. J.T. Sikkema
Diaken R. Visscher
Oud. E. Vogel
Diaken A. Welink
Oud. J.A. de Wit
Oud. J.O. de Wit
Bijlage: 'Nadere motivering'.
Zie het (goedgekeurde) "Verslag ontmoeting kerkenraad Ichthus met Commissie Synode GKv van Zwolle-Zuid" op 26 augustus 2008, met name onder 7.2. en 7.6.4., www.kampennoord-ichthus.nl onder het desbetreffende archiefnummer).
Het is ook het hoofdargument voor de afzetting van de predikant geweest en gebleven.
Zie het synodebesluit over ons bezwaarschrift tegen deze afzetting (archief 079).
Wij hebben geconstateerd dat de synode haar ogen gesloten heeft voor de principiële achtergrond van de hele kwestie. Een achtergrond waar de eerste classis Kampen (september/november 2003) al direct de vinger bij had gelegd. Keer op keer heeft de synode zich sterk gemaakt met halve waarheden, die daarmee tot leugen zijn geworden.
Daarbij vertoont de rechtsgang van het begin tot het eind van onze appelgang zoveel mankementen dat we ons vertwijfeld afvragen: hoe is dit in de wereld mogelijk, erger: in Christus' kerk?!
Met enkele in het oog springende voorbeelden illustreren wij dit.
2. Halve waarheden
De kapstok van het "apart vergaderen"
De synode heeft zich sterk gefixeerd op wat zij noemt 'ons apart gaan vergaderen' na het classisbesluit van september 2004. Alsof wij daarmee de gemeente hadden gescheurd.
De synode lette hierbij alleen op wat een uiterlijk gevólg was zonder de oorzaken hiervan na te gaan.
De juiste beoordeling van dit feit staat of valt echter met
- het in rekening brengen van alles wat hier aan voorafgegaan is;
- de inhoudelijke beoordeling van het classisbesluit;
- het (al of niet) onderkennen van het hiërarchisch handelen van de classis;
- en op grond van dit alles de taxatie van ons beroep op art. 31 KO.
Onze kerkenraadsleden hebben de gemeente niet gescheurd 'door apart te vergaderen'. Dat zij een 'eigen gemeente' zijn gaan vormen is eveneens onjuist. Zij hebben ook niet de gemeente weggeroepen van achter haar kerkenraad.
Zij hebben de gemeente juist ópgeroepen eensgezind de wettig gebleven ambtsdragers te blijven erkennen in hun ambt.
Dat de kerkdiensten niet in het gebruikelijke kerkgebouw werden gehouden, vond zijn reden in het feit dat gebruikmaking van de Eudokiakerk, gelet op het handelen van de classiscommissie (commissie van drie), was geblokkeerd. Wij wilden niet met geweld hier door heen breken.
Bovendien wordt de wettigheid van de kerkdiensten niet beslist door de plaats van vergaderen, maar door de wettigheid van de ambtsdragers. De ambtsdragers van Eudokiazijde waren 'teruggetreden', onze ambtsdragers bleven trouw hun ambt vervullen.
"Verstoorde verhoudingen"
De synode heeft zich sterk gemaakt met de bevestiging van de argumentatie van de classis dat "de verhoudingen in de kerkenraad van Kampen-Noord grondig verstoord waren".
Zelfs met verwijzing naar appellanten die dat zelf beaamd zouden hebben.
Nu zal dat laatste een waarheid zijn, die door niemand wordt betwijfeld. Dat simpele feit kon iedereen constateren.
De synode neemt echter haar uitgangspunt in de feiten van een 'eind-situatie' zonder na te gaan wat de óórzaken van deze situatie zijn. Zij is totaal voorbijgegaan aan de vraag waardoor deze verhoudingen verstoord zijn geraakt, en door wie.
Zij heeft gebruik gemaakt van dubieuze mediation-rapporten. Het gemanipuleer van de classis met onwettige en onjuiste 'rapportages' van mediators heeft zij voortgezet. Hierdoor is een mediation-mythe ontstaan. En daarop is de synode zich gaan baseren.
De werkelijke gang van zaken is dat het echte gesprek waarvoor de mediation moest dienen, niet eens kon beginnen omdat het Eudokiadeel van de ambtsdragers voortijdig wegliep.
Zodoende heeft de synode de beslissende voorgeschiedenis welbewust buiten beschouwing gelaten. Juist daar lagen de werkelijke oorzaken van de verstoorde verhoudingen, oorzaken die van principiële aard waren.
Keer op keer is ons uit gesprekken met synodeleden in 2005 en in 2008 gebleken, dat
zij zelfs van deze voorgeschiedenis niet eens wísten. En dat terwijl dit een rode draad in onze bezwaarschriften is. Met verbijstering hebben we ons meer dan eens afgevraagd: hebben de(ze) synodeleden de stukken wel gelezen?!
"Leer en leven niet in geding"
Een andere bewering waarmee de synode zich tracht sterk te maken is haar vaststelling dat 'leer en leven niet in geding waren'. Ook daarbij meent zij zich te kunnen beroepen op een eigen verklaring van appellanten waarmee deze dat zouden hebben gezegd.
Daarvoor moet een zin uit een verklaring dienen die uit zijn verband is gerukt. Door eerdere kerkelijke vergaderingen was dit ook al gedaan in strijd met de notoire feiten die ieder kan nagaan.
Het verkeerd werken met deze verklaring is door ons afdoende weerlegd, met name in ons bezwaarschrift bij de GS 2005 (archief nr. 017, onder pt. V.1).
Vanaf het eerste begin blijkt uit de officiële stukken dat 'leer en leven' wél in geding waren. Wij zullen dat hier onder aanwijzen.
3. Ernstige mankementen in de rechtsgang
Het is onthullend hoe krom de rechtsgang is verlopen. We halen ter illustratie enkele voorbeelden aan.
Zie ook archief nr. 068 'Kronkelende rechtsgang'.
'Geheime stukken'
Keer op keer bleek ons achteraf dat de betreffende appelinstantie haar oordeel mede grondde op 'geheime stukken' die ons niet waren verstrekt (en zelfs op onze vraag daarnaar ons zijn onthouden).
Daardoor is ons de mogelijkheid ontnomen om ons waar nodig daar tegen te verweren.
- dat is ons bij de classis van september 2004 overkomen (de notulen van deze classis zijn ons geweigerd);
- eveneens gebeurde dit bij de (Bijzondere) PS Overijssel van 2004-2005 (een geheim gehouden rapport van Eudokiazijde waar de PS haar besluit mede op gebaseerd heeft);
- opnieuw overkwam het ons bij de GS 2008.
Zie het Verslag Ontmoeting KR Ichthus met Cie. GS Zwolle-Zuid onder 7.6.2.
De synode had stukken opgevraagd bij de classis die de classis ons niet ter beschikking wilde stellen. Volgens een lid van de Commissie die de zaak Kampen-Noord voor de synode had voorbereid, waren het stukken die een heel ander licht op de zaak zouden werpen.
Zie www.eeninwaarheid.nl, C.A. Kabboord, Buiten verband anno 2009, 4 april 2009.
Wij achten een dergelijke handelwijze onbestaanbaar in elke rechtsgang, zeker de kerkelijke.
Steeds weer wisselende gronden
Wie de verschillende uitspraken van de appelinstanties langs loopt ontdekt hoe de Ichthus-gemeente is veroordeeld op steeds wisselende gronden.
De PS had haar eigen gronden voor de afwijzing van ons bezwaarschrift. Deze uitspraak is door de GS 2005 vervangen, met name omdat de onpartijdigheid van de PS onvoldoende gewaarborgd was.
De GS 2005 had als grond dat er sprake zou zijn van een meerderheidsbesluit van de Kamper kerkenraad dat volgens de synode van cruciale betekenis was. Dat bleek echter een veronderstelling te zijn die in strijd met de werkelijkheid was.
Dit hebben wij aangetoond in ons revisieverzoek, met de Aanvulling hierop (archief nr. 071).
De GS 2008 legt weer een andere grond onder haar besluit. Zij beweert dat de aangestelde classiscommissie de bevoegdheid had om, gehoord de helft van de kerkenraad, tot zo'n ingrijpend besluit over te gaan en de ambtsdragers te laten terugtreden. Daarmee corrigeert zij de GS van 2005. Terwijl de synode desondanks beweert dat de kerkenraad van Kampen (Ichthus) niet heeft kunnen aantonen dat de besluiten van de GS 2005 evident fout en/of onvolkomen zijn.
De synode van 2008 zoekt een rechtvaardiging in de bewering dat de classiscommissie bevoegd zou zijn om het besluit tot terugtreding van alle ambtdragers te nemen.
Dat is des te schrijnender als we nagaan hoe die bewering bij voorbaat door ons was weerlegd met een gedetailleerde documentatie van de feiten. Ook hadden wij de synode er op gewezen dat de toekenning van zo'n gezag aan de commissie van de classis rechtstreeks in strijd is met wat eerdere kerkelijke vergaderingen (PS en GS) inzake de bevoegdheid van de classis en/of commissie van drie hebben geoordeeld.
Deze weerlegging was speciaal bij voorbaat door ons aan de synode voorgelegd
In de 'Aanvulling op ons revisieverzoek'
om te voorkomen dat de synode tot een dergelijke bewering haar toevlucht zou nemen.
Desondanks heeft de synode tegen de feiten in en ook tegen het oordeel van de vorige synode in dit durven stellen en het mee als grond onder haar afwijzing van het revisieverzoek gelegd.
Tweemaal advies van dezelfde adviseurs in dezelfde zaak
Wij achten het geen zuivere gang van zaken als bij een appelgang tweemaal dezelfde adviseurs in dezelfde zaak optreden. Dit is het geval geweest bij de deputaten die de generale synode van 2008 van advies dienden in de behandeling van ons bezwaarschrift tegen de afzetting van onze predikant. Alle leden van dit deputaatschap hadden hetzij als deputaat hetzij als lid van de synode van 2005 al eerder geoordeeld in de zaak Kampen-Noord.
Dat de zaak van de afzetting van onze predikant een andere zaak zou zijn, kan geen serieuze verontschuldiging genoemd worden. Immers inhoudelijk had dit bezwaarschrift alles te maken met de kwestie, zoals in dit bezwaarschrift ook met zoveel woorden was verklaard.
4. De werkelijke oorzaken van de kwestie
Kort tonen wij de werkelijke oorzaken van de kwestie aan die vrijwel allemaal door de synode zijn genegeerd of met schijn van tegenargumentatie zijn ontkend.
Beschuldigingen door kerkenraad(smeerderheid)
Toen door een veranderde samenstelling van de kerkenraad de meningen steeds meer gingen botsen heeft dat op een gegeven moment er toe geleid dat een meerderheid van de kerkenraad onze predikant publiek binnen de gemeente is gaan beschuldigen.
Dat waren onder meer beschuldigingen als de volgende:
Ontleend aan het rapport dat de kerkenraad in de gemeente publiceerde in 2003.- 'het opereren vanuit een set algemene overtuigingen' die 'worden vereenzelvigd met fundamentele visie en gereformeerd-zijn en daardoor leiden tot een sterke fixatie daarop met als gevolg dat er minder verwerking is van de specifieke omstandigheden van personen die juist pastoraal belangrijk zijn'.
- 'het gaat om een set overtuigingen die niet duidelijk "vertaald" wordt naar de actuele situatie en een volgende generatie';
- 'hij opereert vanuit een aantal niet open bespreekbare en als confessioneel gekenmerkte standpunten';
- 'het gaat om een benadering vanuit de 'normen' in prediking en pastoraat die geen rekening houdt met de eigen tijd en een specifieke situatie'.
Een (op dat moment) minderheid van de raad had op kerkenraad tevoren nadrukkelijk verklaard dat ook zij hiermee veroordeeld werden. Zij deelden immers de overtuigingen van de predikant en konden zijn optreden niet anders zien dan een actueel werken en spreken in trouw aan Gods Woord en de belijdenis van de kerk. Ook hebben zij verklaard dat de standpunten van de predikant wel degelijk open bespreekbaar waren, zodat het verwijt daaromtrent onterecht was.
De kerkenraad(smeerderheid) weigerde de beschuldigingen te bespreken met de predikant en de rest van de minderheid. Op geen enkele manier werden de beschuldigingen gestaafd met voorbeelden c.q. bewijzen, ook al is daar nadrukkelijk om gevraagd.
De kerkenraad(smeerderheid) eiste dat de minderheid zich bij de gang van zaken zou neerleggen en anders het ambt moest neerleggen of met een bezwaarschrift naar de classis gaan.
Daarop hebben predikant en (verdere) minderheid te kennen gegeven met een bezwaarschrift naar de classis te gaan.
De uitspraken van de Classis Kampen in 2003
De classis Kampen van september/november 2003 heeft in antwoord op deze bezwaarschriften onder meer uitgesproken (om ons tot de cruciale punten te beperken)
1. dat de kerkenraad onvoldoende heeft onderzocht, dan wel doen onderzoeken in hoeverre visieverschillen op het betrekken van Gods Woord en belijdenis op de mens (gelovige) een bepalende factor vormen voor het huidige overlegklimaat binnen de kerkenraad van de Gereformeerde Kerk te Kampen-Noord;
2. dat de kerkenraad bij de beoordeling van de problemen binnen de raad ten onrechte de menings- en visieverschillen, als mogelijke oorzaak, buiten beschouwing heeft gelaten;
3. dat de kerkenraad met name de aanwijzing van de predikant als meest bepalende factor onvoldoende heeft gemotiveerd, c.q. onderbouwd en daarmee ook een voorbarige hypotheek legt op de schouders van de predikant en het mogelijk in te zetten evaluatietraject;
4. dat de kerkenraad zijn oordeel over het functioneren van zijn predikant in prediking en pastoraat, niet heeft onderbouwd;
5. dat de kerkenraad, door het werk van de predikant publiek zo te diskwalificeren, niet heeft gehandeld in de geest van het negende gebod van onze Here en de ambtelijke arbeid van zijn medeambtsdrager ernstig schaadt en hindert;
6. dat de kerkenraad publiek spijt heeft te betuigen aan de gemeente dat hij door verspreiding van het Rapport en advies 30 juni 2003 in de gemeente het werk van de predikant publiek gediskwalificeerd heeft;
7. dat de kerkenraad onzorgvuldig heeft gehandeld door de bezwaren die tegen de analyse en beoordeling van de zaak in geding, zijn aangevoerd, niet in bespreking te willen nemen.
Volgehouden weigering van de kerkenraad(smeerderheid)
Ook drong de classis er bij de kerkenraad op aan om onder leiding van deskundige derden een open gesprek met elkaar aan te gaan over de geuite beschuldigingen en meningsverschillen.
De meerderheid van de kerkenraad was niet bereid dit besluit van de classis uit te voeren. Ze waren evenmin bereid tegen dit classisbesluit in appel te gaan bij de Particuliere Synode.
Hun verwijten richting de minderheid (inclusief de predikant) escaleerden in het voorjaar van 2004 zelfs in de zware beschuldiging van 'scheurmakerij'. Dit in aansluiting bij visitatoren van de classis die de kerkenraad hadden moeten helpen bij het uitvoeren van de eerdere classisbesluiten. De beschuldiging werd publiek gemaakt in de gemeente.
Ook werd de kansel voor de predikant geblokkeerd.
Dit bracht de minderheid opnieuw tot een beroep op de classis.
De Classis Kampen merkte de beschuldiging die door de visitatoren en de meerderheid was gedaan, aan als zonde die met betuiging van spijt diende te worden teruggenomen. Voor wat haar eigen visitatoren betrof, beleed de classis schuld en vroeg om vergeving van deze zonde.
Verder gaf de classis aan dat de kanselblokkade onterecht was en moest worden opgeheven.
Tegelijk drong de classis opnieuw er bij de kerkenraad(smeerderheid) op aan om het gesprek met elkaar aan te gaan onder leiding van deskundige derden, zoals al eerder door de classis was bevolen.
De kerkenraad(smeerderheid) heeft ook het grootste deel van deze besluiten geweigerd uit te voeren.
Men heeft geen spijt betuigd en de beschuldiging van scheurmakerij niet teruggenomen.
Ook is men het bevolen gesprek over de eerdere publieke beschuldigingen blijven weigeren.
Verscheidene leden van de meerderheid bleven weg uit de kerkdiensten als ds. Hoogendoorn daarin voorging. Zij vertoonden daarmee zélf kerkscheurend gedrag.
Toen de kerkenraad, door de classis min of meer daartoe gedwongen, een mediationtraject heeft geaccepteerd, heeft de meerderheid ook in dit project het gesprek geweigerd. Dit hadden ze zich van te voren voorgenomen, zoals door een van hen zelf was te kennen gegeven.
De mediation werd door de meerderheid voortijdig afgebroken. Daarbij weigerde de meerderheid om het ambt neer te leggen waartoe men zich van te voren verplicht had in geval van voortijdige beëindiging. Tegen de door hen afgelegde belofte in handhaafden ze hun ambtsdienst.
Classis Kampen 180 graden gedraaid
De classis had op verzoek van de kerkenraad(smeerderheid) een commissie van drie mannen aangesteld die leiding moest geven aan het lopende kerkenraadswerk gedurende de problematiek. Deze commissie mocht zich met de kwestie zelf niet bemoeien. Die zaak werd behartigd door deputaten appelzaken.
De commissie van drie is zich er toch mee gaan bezig houden. Met behulp van een rapport van deze commissie - vol onterechte beschuldigingen tegen de minderheid - heeft de meerderheid het uiteindelijk voor elkaar gekregen de classis van september 2004 te laten uitspreken wat de meerderheid al lang van te voren had gewild. Namelijk dat de verhoudingen in de kerkenraad zo verstoord waren dat alle ambtsdragers dienden terug te treden en plaats moesten maken voor een nieuwe kerkenraad. Met dien verstande dat de ambtsdragers van dat moment na verloop van tijd weer konden terugkeren in het ambt behalve de predikant. Voor hem zou definitief geen plaats meer zijn in Kampen-Noord.
Deze uitspraak deed de classis dwars tégen het indringend advies van de deputaten appelzaken in. Deze deputaten hadden de kwestie van het begin af aan onderzocht en voortdurend begeleid. Zij hadden de classis geadviseerd de meerderheid die volhardend het gesprek geblokkeerd had, dringend op te roepen hun ambt conform de afspraak van de mediation-overeenkomst neer te leggen.
(De meerderheid van de kerkenraad was intussen - door ambtsdragerverkiezingen - geslonken tot de helft, zodat de termen 'meerderheid' en 'minderheid' niet meer van toepassing waren: helft stond tegenover helft. Gemakshalve blijven de termen gehandhaafd.)
Dat besluit van de classis Kampen, dat allen moesten terugtreden, is door de commissie van de classis op hiërarchische wijze eigenhandig uitgevoerd.
Het is dit classisbesluit alsook het hiërarchisch ontnemen van het ambt bij de 'minderheid', dat uiteindelijk de doorslag heeft gegeven tot de breuk in kerkenraad en gemeente. Een breuk die eerder al zowel in kerkenraad en gemeente was geslagen door de meerderheid van de raad met haar onterechte beschuldigingen en haar onkerkelijk handelen (zoals hierboven omschreven).
De kerkenraadsleden van de 'minderheid' hebben het besluit van de classis niet voor bindend aanvaard op grond van art. 31 KO: het besluit en de hiërarchische toepassing daarvan was in strijd met Gods Woord en de kerkorde. Het laten 'terugtreden' (een manoeuvre die de kerkorde niet kent) was in feite een verkapte vorm van schorsing of afzetting.
Zij hebben hun ambt niet neergelegd maar zijn hun roeping trouw gebleven.
Deze kerkenraadsleden hebben de gemeente niet willen prijsgeven aan kwade herders die nu met behulp van de classis een nieuwe kerkenraad zouden oprichten. Een nieuwe kerkenraad die na zijn aantreden de wegwerk-methoden van de meerderheid heeft geprezen en geheel in hun geest verder leiding heeft gegeven aan dat deel van de gemeente dat deze broeders volgde.
De broeders van de minderheid ('kerkenraad Ichthus') hebben de gemeente opgeroepen hen te blijven erkennen in hun ambtsdienst. Ook wat de zondagse samenkomsten betreft.
'Leer en leven' bij kerkenraadsmeerderheid in geding
De synode bouwt haar uitspraak onder andere op de bewering dat 'de onwerkbare situatie' in de kerkenraad van Kampen-Noord niet het gevolg geweest is van stellingnamen en gedragingen van kerkenraadsleden of groepen van leden 'die in strijd waren met de Heilige Schrift of de belijdenis van de kerk'.
Uit bovenstaande feiten blijkt echter onmiskenbaar het tegendeel. Wel degelijk waren 'leer en leven' in geding. Het spreekt al boekdelen als we alleen maar kijken naar
- de onterechte beschuldigingen van de meerderheid aan het adres van de predikant (die in wezen 'zijn leer en leven' bekritiseerden);
- de weigering om van de publieke zonde tegen het 9e gebod spijt te betuigen zoals de classis (zelfs tot twee keer toe) geboden had;
- de weigering van het inhoudelijk gesprek waartoe de classis de kerkenraad had verplicht;
- het afbreken van de mediation en de trouwbreuk van gedane beloften (namelijk om in dat geval het ambt neer te leggen);
- het wegblijven door een aantal ambtsdragers van de meerderheid uit kerkdiensten waarin ds. Hoogendoorn voorging nadat het preekverbod op last van de classis moest worden opgeheven.
Het ging in de kern om principiële zaken. De meerderheid van de Eudokiaraad heeft haar eerste publieke beschuldigingen nooit concreet willen invullen maar die vaag en algemeen gehouden. De gedane beschuldigingen echter verraden in hun formulering genoeg.
Waar ds. Hoogendoorn in zijn ambtelijke arbeid het evangelie op schriftuurlijke wijze uitdroeg werd dit door de meerderheid veelal gezien als functioneringszwakten of -fouten en als zodanig ook publiek bestempeld.
We denken aan diverse botsingen op de kerkenraad. Wanneer deden deze zich voor? Bij principiële zaken als de prediking, jeugdbeleid, kerkelijke tucht, medewerking aan interkerkelijke jeugdkerk e.d..
Daarnaast zijn regelmatig forse aanvallen op de prediking van ds. Hoogendoorn gedaan.
Toen op een bepaald moment de kerkenraad ook de gemeente van deze kritiek graag op de hoogte wilde brengen en daarvan bericht deed in het plaatselijk kerkblad, is de kerkenraad zelfs door de classicale kerkvisitatoren (die ingeschakeld waren) daarover vermaand.
Een forse botsing heeft zich ook voorgedaan ten aanzien van de visie achter een voorgesteld jeugdbeleid. Onze predikant heeft zwart op wit te kennen gegeven dat daarin de Schrift geen recht werd gedaan, wat hem niet in dank is afgenomen.
Met betrekking tot zaken van toelating tot het avondmaal en toepassing van kerkelijke tucht deden zich situaties voor waarbij duidelijke verschillen van inzicht optraden met betrekking tot wat de Here vanuit de Schrift vraagt en hoe in de praktische (pastorale) situatie moest worden gehandeld.
Bij de bespreking over al of niet medewerking van de kerkenraad aan de interkerkelijke jeugdkerk (Re@ction) in Kampen is van onze zijde die medewerking bekritiseerd als niet in overeenstemming met de Heilige Schrift en de confessie van de kerk. Onze predikant had zijn visie hierop vanwege afwezigheid door ziekte schriftelijk ingebracht. Dat werd smadelijk terzijde gelegd. Ook de inbreng van andere ambtsdragers van de minderheid werd niet serieus genomen.
In de mediation stelde de meerderheid dat voortzetting van het gesprek voor hen geen zin meer had als o.a. niet bij voorbaat door de predikant werd erkend dat je zó op kerkenraad niet kon opereren.
Zie archief nr. 071, Revisieverzoek, onder V.1.b.
Het ging, zoals blijkt uit bovenstaande voorbeelden, wel degelijk om zaken van leer en leven.
Appelgang van Ichthus
Als kerkenraad Ichthus hebben wij tegen het classisbesluit van september 2004 bezwaar aangetekend bij de Particuliere Synode (PS) van Overijssel.
Een hoofdzaak in dit bezwaarschrift was dat de PS zou erkennen dat het jongste classisbesluit totaal voorbijgegaan is aan het feit dat de meerderheid de verhoudingen had verstoord vanwege hun (eerder al genoemde) beschuldigingen tegen de predikant alsook vanwege hun volgehouden weigering om de eerdere classisbesluiten uit te voeren.
Een ander belangrijk punt was dat de PS zou erkennen dat de classis Kampen heeft nagelaten er op toe te zien dat de eerdere besluiten van de classis werden nageleefd naar art. 41 KO.
De PS heeft de bezwaren niet gehonoreerd. Integendeel, zij heeft zich schuldig gemaakt aan nieuwe onterechte beschuldigingen richting de minderheid en met name de predikant.
Zie ons bezwaarschrift bij de GS 2005, archief nr. 017.
Ook heeft de PS de beschuldiging gedaan dat wij "ons metterdaad hebben losgemaakt van de kerk te Kampen-Noord". Op basis daarvan werd ons te kennen gegeven dat wij buiten het kerkverband en buiten de kerk van Christus staan. Zij riep ons dan ook op om ons naar artikel 28 NGB weer bij de kerk (te Kampen-Noord) te voegen.
Tegen dit PS-besluit zijn wij in appel gegaan bij de GS van Amersfoort-Centrum 2005.
Deze synode heeft het PS-besluit vervangen omdat de onpartijdigheid van de PS onvoldoende gewaarborgd was. De GS heeft vervolgens echter het handelen van de kerkenraad Ichthus evenzeer veroordeeld.
Een belangrijke rol daarbij speelde de bewering van de synode dat het door appellanten bestreden classisbesluit zou zijn geratificeerd door een meerderheidsbesluit van de kerkenraad (eind sept. 2004). Een besluit waaraan dus alle kerkenraadsleden gebonden zouden zijn.
Deze cruciale grond voor het synodebesluit steunde echter op geen enkel feit. Dit hebben wij in het voorgaande onder 3. al aangewezen.
Een andere oorzaak tot afwijzing van ons appel was dat de synode geweigerd heeft achter het classisbesluit van september 2004 terug te gaan. Terwijl juist dáár de werkelijke oorzaken van de kwestie lagen, zoals we eerder al aangaven.
De classis van september 2004 heeft wat dit aangaat een draai van 180? gemaakt vergeleken met haar voorgangers. Dat is ook erkend door haar eigen afgevaardigden die het besluit in Kampen kwamen toelichten. Zij heeft dit gedaan zonder zich daarover ook maar enigszins te verantwoorden.
Met teleurstelling moeten we constateren dat alle meerdere vergaderingen (PS en tweemaal GS) hebben geweigerd de hoofdzaak van de kwestie te behandelen: namelijk de onterechte principiële beschuldigingen van de meerderheid aan het adres van predikant (en impliciet minderheid) alsmede het weigeren door de meerderheid van het uitvoeren van de eerdere classisbesluiten.
De classis Kampen september/november 2003 verweet de kerkenraad(smeerderheid) onder meer de volgende nalatigheden:
"dat de kerkenraad onvoldoende heeft onderzocht, dan wel doen onderzoeken in hoeverre visieverschillen op het betrekken van Gods Woord en belijdenis op de mens (gelovige) een bepalende factor vormen voor het huidige overlegklimaat binnen de kerkenraad van de Gereformeerde Kerk te Kampen-Noord;
dat de kerkenraad bij de beoordeling van de problemen binnen de raad ten onrechte de menings- en visieverschillen, als mogelijke oorzaak, buiten beschouwing heeft gelaten."
Dit zelfde verwijt treft nu de generale synode. En dat des te scherper, want zij was gewaarschuwd.
Tot en met de laatste GS van Zwolle-Zuid 2008 maakt men zich sterk met de halve waarheid dat de verhoudingen in Kampen-Noord dusdanig verstoord waren dat de oplossing van de classis van september 2004 - álle ambtsdragers inclusief de predikant moeten terugtreden' - gerechtvaardigd was.
Alles wordt opgehangen aan deze halve waarheid die feitelijk een hele leugen is.
De synode meet in dit alles ook met twee maten.
Het enige feit dat door de synode tegen ons wordt ingebracht is, dat toen de classis ons sommeerde om 'terug te treden', wij daarop 'nee' gezegd hebben. Terwijl wij toen conform kerkrecht de weg van appel zijn gegaan.
De synode sluit haar ogen voor het feit dat de meerderheid van de Eudokiaraad eerder keer op keer classisbesluiten vrijelijk naast zich neerlegde. De meerderheid deed dit om de eenvoudige reden dat deze besluiten haar onwelgevallig waren. Daarbij weigerden zij om in appel te gaan bij de meerdere vergadering.
Geen van de meerdere vergaderingen spreekt daar afkeuring over uit.
Maar als de minderheid van de kerkenraad één classisbesluit niet uitvoert en dat om de zwaarwegende reden dat dit besluit in strijd is met Gods Woord en met de kerkorde, wordt deze ambtsdragers scheurmakerij verweten.
Wat wij in dit onderdeel 4. schetsen, kan volledig geargumenteerd en gedocumenteerd worden teruggevonden in de onderscheiden bezwaarschriften die van onze zijde zijn ingediend. Eveneens in enkele classisbesluiten. Zie de nummers 003, 004, 005, 006, 007, 008, 012, 017,029, 071 en 072 in het archief op de eerder genoemde website.
"Tweeërlei gewicht is de Here een gruwel, en een valse weegschaal is verkeerd" (Spr.20:10 en 23).
5. De ernstige verantwoordelijkheid van de synode(uitspraak)
Voor de werkelijke oorzaak van de hele kwestie Kampen heeft de synode zich willens en wetens blind gehouden.
De intolerantie van de meerderheid van de Kamper kerkenraad tegenover ambtsdragers die zich gewoon willen houden aan Gods Woord en de belijdenis, is welbewust buiten beeld gehouden.
Daar ligt een belangrijk kernpunt van principiële aard: gereformeerde ambtsdragers zijn weggewerkt op een manier die rechtstreeks strijdt met Gods Woord en met de kerkorde.
Het daadwerkelijk scheuren van de gemeente van Kampen-Noord is al ver voor de uiterlijke breuk van oktober 2004 begonnen.
Het wegwerken van de predikant bijvoorbeeld was een doel dat diverse leden van de Eudokiaraad zich voor ogen hadden gesteld. Al in een vroeg stadium hebben eerder aangetrokken adviseurs een lid van de kerkenraad letterlijk horen zeggen: 'hij weg, en anders gaan wij weg'.
Daarna is het diverse keren herhaald.
Het is verifieerbaar, door getuigen bevestigd. Ook schriftelijk.
Jarenlang was er al een proces van 'debunking' (ontluistering, beschadiging) gaande. Hoogleraar J.P. Lettinga heeft in zijn vlammend protest tegen de afzetting van onze predikant daarop gewezen . Een proces waarbij steeds weer ds. Hoogendoorn en zijn Schriftgetrouwe prediking het moesten ontgelden. De dienst en persoon van de predikant werd meer en meer in een kwaad daglicht gesteld waardoor het gezag van deze dienaar van het Woord steeds sterker werd ondermijnd en aangetast. 'Zo is karaktermoord uitgemond in ambtsmoord', om met prof. Lettinga te spreken.
Deze ambtsmoord is feitelijk niet beperkt gebleven tot de predikant. Negen andere ambtsdragers, ouderlingen en diakenen, heeft men eveneens van het ambt willen beroven.
Het kerkscheurend handelen van de kerkenraadsmeerderheid kwam ook tot uiting in het naast zich neerleggen - tot meerdere keren toe! - van besluiten die de broeders niet aanstonden. Pas toen de besluiten van de classis in het straatje pasten van het wegwerken van de predikant, werden ze met de grootst mogelijke haast uitgevoerd.
Het is ook veelzeggend dat deze kerkenraad besluiten van meerdere vergaderingen die in zijn nadeel zijn, voor de gemeente verzwijgt. Zoals de eerdere besluiten van de classis Kampen in 2003 waaraan men zich niet wenste te conformeren.
Zijn de besluiten echter in hun voordeel, dan vinden alle gemeenteleden die prompt in hun postvakjes..
De synode heeft met haar uitspraak dit ongereformeerd handelen van kerkenraadsmeerderheid en van de (latere) Classis Kampen gesanctioneerd. Ook het toepassen van de kerkelijke tucht in de afzetting van een gereformeerd predikant heeft zij wettig verklaard.
Een voluit gereformeerde predikant is geschorst en afgezet als dienaar van Gods Woord. Notabene omdat hij scheurmaker zou zijn. Een eveneens voluit gereformeerde kerkenraad is, samen met de gemeente, met dezelfde beschuldiging van scheurmakerij buiten het kerkverband gezet.
Hiermee heeft de synode het misbruik van de kerkelijke tucht gesanctioneerd en voor haar rekening genomen. Zij heeft daarmee gesanctioneerd en voortgezet wat de classis Kampen en de Eudokiaraad van Kampen waren begonnen: 'de vervolging van hen die heilig leven naar Gods Woord en die de kerk bestraffen over haar zonden' (art. 29 NGB).
6. Kwestie Kampen-Noord exponent van landelijke koersstrijd
Als we dit geheel overzien kunnen we niet aan de indruk ontkomen dat de synode op geen enkele manier aandacht heeft gehad voor wat er werkelijk gespeeld heeft in de kerkelijke situatie hier in Kampen.
De uitspraken van de synode geven er geen blijk van dat zij zich ook maar enigszins hebben
gerealiseerd welke zonden oorzaak zijn geworden tot verscheuring van de gemeente van Kampen-Noord.
De synode van 2005 gaf het al aan: de inhoudelijke zaken die hier speelden zijn te vergelijken met situaties elders.
De kwestie in Kampen-Noord is inderdaad een duidelijke exponent van de principiële koersbotsing die ook op heel veel plaatsen elders in ons kerkverband gaande is. Daarbij gaat het om de gezonde handhaving van Gods Woord en de belijdenis alsook om het zich houden aan de overeengekomen kerkorde. En dat niet alleen in een theoretische beaming maar ook daadwerkelijk in de praktijk.
Het hele conflict kan alleen in die context begrepen worden. En dat is precies het manco van de procesgang in de kerkelijke weg. Men heeft met deze context niet in het minst rekening gehouden. De inhoudelijke discussie is stelselmatig ontweken.
Daarom is er groot onrecht geschied. Als men de hoofdoorzaak niet in rekening brengt moet het wel tot gerechtelijke dwaling komen.
Hier in Kampen is deze kerkbrede koersbotsing geëscaleerd in een machtsstrijd. In deze strijd heeft men met kwalijke kerkpolitiek een predikant, ouderlingen en diakenen willen wegwerken die het verwijt kregen 'klassiek vrijgemaakt' te zijn.
Dankzij de sanctionering van dit alles door alle verantwoordelijke kerkelijke vergaderingen van het kerkverband, tot en met de laatste synode, is dit uiteindelijk gelukt.
7. Theologische Universiteit mede-verantwoordelijk
Het stemt ons tot verdriet en zorg dat in Kampen-Noord de meerderheid in het kwaad sterk gesteund is door verschillende docenten van de Theologische Universiteit. Zowel openlijk als achter de schermen. Vijf van hen behoorden tot de gemeente van Kampen-Noord.
We hebben dat meer dan eens in onze bezwaarschriften aangewezen.
Het feit dat een tweetal van deze docenten destijds, tegen de roeping van (ook hun) kerkenraad en gemeente in, onze predikant al heeft willen weerhouden om het beroep naar Kampen aan te nemen is een tekenend incident. Het roer moest nodig om in Kampen en daarvoor leek de beroepen predikant hun niet geschikt.
En het was niet de eerste beroepen predikant die zoiets van de docenten meemaakte.
Dit incident is door vele volgende in de loop der jaren binnen Kampen-Noord gevolgd.
Zo heeft docent M. te Velde zich publiek verbonden aan de meerderheid door zich als hun adviseur beschikbaar te stellen. Daarmee koos hij, hoogleraar kerkrecht, partij voor dat deel van de kerkenraad dat medeambtsdragers onterecht van scheurmakerij beschuldigde en dat zich niet aan de besluiten van de meerdere vergadering wilde conformeren (zonder de weg van appel te gaan).
Door docenten werden in de gemeente stigmatiserende etiketten geplakt op onze predikant. Ook werd onder hen een eigen kind van de catechisatie weggehouden.
Sommige docenten hebben, net als een aantal kerkenraadsleden, publiek de kerkdiensten geboycot als ds. Hoogendoorn voorging en daarmee zich openlijk verzet tegen een besluit dat de classis (voorjaar 2004) daarover had genomen.
Enkele docenten hebben zelfs lasterlijke brieven gestuurd richting de classis Kampen of de Particuliere Synode van Overijssel.
De Senaat van de TU heeft zich tenslotte met zoveel woorden achter het classisbesluit van september 2004 geschaard. Hij deed dit via mondelinge verklaring van de rector aan de pastorie op de avond dat de kerkenraad van het classisbesluit op de hoogte werd gesteld.
Het verraadt overduidelijk hoe de docenten partij kozen voor zowel de nieuwe vrije koers van de kerkenraad(smeerderheid) als voor de onschriftuurlijke middelen waarmee deze vrije koers werd afgedwongen.
Deze docenten hebben door dit alles een ontzaglijke verantwoordelijkheid in de kwestie op zich geladen waarvoor ze zich eens zullen hebben te verantwoorden.
Dit alles is des te schrijnender als we nagaan dat er in de pastorie (of bij docenten thuis) mede op uitnodiging van ds. Hoogendoorn met de diverse docenten in alle openhartigheid heel wat is afgepraat en ook samen gebeden voor het aangezicht van de Here. Gesprekken waarin geconstateerd werd dat er op allerlei punten overeenstemming met elkaar was, maar ook dat op diverse punten het verschil in de voorgestane koers helaas niet kon worden weggenomen.
8. Schrille oproep van de synode
Het zal ieder die zich dit allemaal realiseert duidelijk zijn hoe uiterst wrang dan zo'n oproep van de synode op ons overkomt: dat WIJ ons nu zouden moeten bekeren van onze zonde van scheurmakerij.
Ook dat wij onze hals moeten buigen onder het juk van een kerkenraad die al deze dingen heeft goedgekeurd en ook continueert, mede via (weer dienstdoende) ambtsdragers die ons destijds zo hebben weggewerkt en uitgeworpen.
De vrije koers van de Eudokiaraad waarvoor wij destijds het veld moesten ruimen, zien we door de huidige Eudokiaraad volop voortgezet.
We denken o.a. aan het independentisme dat de nieuw aangetrokken predikant van deze raad beleden heeft in een Ingezonden in het ND.
Zie het Nederlands Dagblad van 15 oktober 2008.
Daarin wekt hij in feite de kerken op zich niets aan te trekken van uitspraken die de synode recent had gedaan.
In ditzelfde ingezonden voert hij een pleidooi voor de vrouwelijke predikant.
We wijzen verder alleen nog op de op jubelende toon gevoerde samensprekingen met de Nederlands Gereformeerde Kerk hier ter plaatse. Daar verklaarde de predikant van de Eudokiaraad met betrekking tot de kerkstrijd van 1967 o.a. het volgende: "Het ging ons vrijgemaakten om gerechtigheid en de buitenverbanders om barmhartigheid. Nu besef ik, dat je die twee niet uit elkaar moet halen, maar met elkaar in balans moet brengen. Als ik eerlijk ben, dan is de GKV in die veertig jaar meer veranderd dan de NGK. De ruimte die ik nu ervaar en bepleit, was dezelfde ruimte die de NGK in de jaren zestig al bepleitte" ('Opbouw', 10 april 2009).
Er zijn woorden die voor zich zelf spreken.
In dit alles wordt hij ook nog eens enthousiast gesteund door diverse docenten van de TU.
In 1967, zo hebben de Gereformeerde Kerken uitgesproken, was de binding aan de Schrift en aan de belijdenis in geding als ook de binding aan de gereformeerde kerkorde.
Het is duidelijk wat de koers is van de huidige Eudokiaraad.
De NGK wordt omhelsd, Ichthus uitgestoten.
Bovenstaande bevestigt glashelder waarom eerder de minderheid met predikant is weggewerkt: de nieuwe vrije koers moest koste wat het kost worden doorgevoerd. 'Het roer moest om'! Voor wie gewoon gereformeerd wilde blijven, was daarom geen plaats meer in de kerkenraad.
En nu zouden wij ons volgens de synode moeten bekeren.
Wij achten onze gemeente niet veilig bij zo'n kerkenraad met zo'n koers.
De uitspraken van de synode bewijzen dat wij evenmin veilig zijn bij een kerkverband dat zo'n kerkenraad in zijn kwaad bevestigt en kennelijk ook in de koers die door deze raad is ingeslagen.
9. Alle kerken en kerkleden nu voor de keus
Als kerkenraad en gemeente van Kampen-Noord (Ichthus) zijn wij tot het uiterste gegaan om het kerkverband vast te houden. Ondanks alle onrecht dat ons tot hiertoe is aangedaan, hebben wij de kerkelijke weg tot het bittere eind bewandeld. En bitter was en is het.
De synode heeft ons echter nu definitief een plaats in dat kerkverband ontzegd met haar eis tot bekering op straffe van uitsluiting uit het kerkverband. Een eis waaraan wij uit gehoorzaamheid aan de Here geen gevolg mogen geven.
Het is ons een compleet raadsel hoe de generale synode haar ogen heeft kunnen sluiten voor de kerkelijke situatie in Kampen-Noord zoals die in werkelijkheid was.
Het wekt helemaal bevreemding hoe de synode de zonde van scheurmakerij bij de werkelijk schuldigen heeft kunnen goedpraten en ons van deze zonde durfde te betichten om ons vervolgens om deze zonde definitief te excommuniceren.
Met deze excommunicatie handelt de synode in haar hoedanigheid van generale synode in naam van alle kerken van het kerkverband. Dus mede namens uw kerkenraad en plaatselijke gemeente. U hebt de consequenties van deze uitbanning voor eigen rekening te nemen als u deze synodebesluiten als bindend aanvaardt.
Onvermijdelijk moet ook u een keus maken, namelijk met wie u de broederband onderhoudt in Kampen-Noord.
Wie medeverantwoordelijk is, staat ook mede schuldig als deze excommunicatie niet uit de Here is.
Naar onze overtuiging zijn hier de kenmerken van Christus' kerk ernstig in geding (zie de artt. 28 en 29 van de NGB).
10. Tenslotte
Het doet ons onbeschrijflijk veel pijn om door de kerk die ons zeer lief is, zo te worden uitgeworpen.
De Gereformeerde Kerken gaan ons aan het hart. De meesten van ons zijn geboren en opgegroeid binnen deze kerken. Anderen onder ons hebben op een later moment in hun leven met overtuiging hun toevlucht gezocht bij deze kerken vanwege haar gereformeerd karakter.
Het voelde als onze moeder. Nu laat onze moeder ons vallen. Omdat moeder veranderd is.
We hebben er onze levensenergie in gestoken uit liefde voor God en Zijn kerk.
Nu krijgen we het gevoel vergeefs gezwoegd te hebben, vergeefs ons aan deze kerken gegeven te hebben. Het voelt als een rouwproces.
Wij leggen alles in de hand van de Here die alles weet en overziet.
Onze weg is niet verborgen voor de Here. Ons recht gaat niet aan onze God voorbij.
Wie de Here verwachten putten nieuwe kracht. Onze toekomst is in zijn sterke hand.
Wij beseffen dat ook ons zwakheid aankleefde in al ons doen en laten.
Wat weten we ons klein. En wat hebben wij vaak in vrezen en beven gehandeld.
Toch menen wij gedaan te hebben naar dat we konden en moesten doen. Het volgen van wat we als onze roeping zagen, trok ons boven eigen kunnen uit.
Dat was ónze verantwoordelijkheid, waaraan we ons niet mochten onttrekken.
We wijzen nu op úw verantwoordelijkheid.
Wij bidden u wijsheid van de Here toe bij de beslissing die u moet nemen.
Hij geve u inzicht en trouw om te verstaan wat ook úw roeping is in dezen: de eenheid van het geloof te bewaren met wie werkelijk het fundament van de Gereformeerde Kerken willen vasthouden.
Met broedergroeten,
De kerkenraad van de Gereformeerde Kerk te Kampen (Ichthus)
Kampen, 14 mei 2009